van Blenheim naar Blenheim

Het is toch weer zo'n 5 week geleden sinds ik iets van me heb laten horen. De reden dat ik niet eerder iets van me heb laten horen is omdat ik het erg druk had.

Nadat ik ven begonnen met werken in Blenheim viel het me vies tegen. Ik werkte op op wijngaarden in Blenheim onder het toezicht van een stel Tsjechische kerels. Het werk dat ik moetst doen bestond uit iedere dag op m'n knieen de onderste blaadjes van de druivenstruik "afrubben"/snoeien. Normaal zou dit niet zo'n probleem zijn ware het niet dat de Tsjechen (Alex, Lucas en andere Tsjechen) als het ware met een zweep achter je stonden. Je hoorde om het uur dat je op moest schieten. Tevens konroleerden ze of je je werk wel goed had gedaan. Als ze iets vonden dat niet goed was, lieten ze je de hele rij overdoen. Na een week had ik er dan ook wel genoeg van om voor hun te werken. Ik besloot (net als vele anderen) er mee te stoppen. In totaal had ik zo'm 5 dagen voor hun gewerkt :P. Aangezien ik voor een week in het hostel geboekt had moest ik nog een paar nachten in Blenheim blijven. Zo heb ik daar dan ook in de resterende dagen nog wat rondgelopen in en rond Blenheim en nog wat foto's gemaakt.

Ik besloot vervolgens om naar Nelson te vertrekken om daar wat werk op te zoeken. Na een busreis van een uur door een irritant hobbelig bergweggetje, kwam ik dan eindelijk in Nelson aan. Nelson staat er bij Backpackers om bekend dat er altijd werk te vinden is in een visfabriek. In Nelson aangekomen besloot ik eerst maar eens de stad te bekijken. Nelsonstad was eigenlijk niet veel interresanter dan Blenheim. Ik was daar ook in het centrum snel uitgekeken. De volgende dag had ik werederom weinig zin om werk te zoeken. Ik besloot dan ook om een wandeltocht van 4 uur te maken door de nabijgelegen heuvels en parken. Dit was wel een mooie tocht. Zo ben ik onder andere naar het "centrum van Nieuw Zeeland" gelopen gevolgd door een wandeling door chinese en japanse tuinen. Op zich wel een mooie wandeling. Ik besloot niet verder meer te kijken naar een baan in Nelson, voornamelijk omdat ik weinig zin had.

Ik besloot naar Napier te gaan aangezien daar rond deze tijd veel werk zou zijn op de appel en kersenplantages. Daar aangekomen ben ik direct gaan zoeken naar een baan. Dit bleek niet eenvoudig te zijn aangezien alle banen pas over 2 weken begonnen. Aangezien ik voor 3 dagen geboekt had, was ik vrijwel verplicht om daar zo lang te blijven. Aangezien Napier aan het strand lag en het mooi weer was, was het dan ook niet moeilijk om mezelf te vermaken. De dagen vlogen dan ook snel om. De terugweg naar Wellington verliep vrijwel normaal, afgezien van het feit dat de chauffeur van de bus er na 5 minuten achter kwam dat hij iemand vergeten was uit Napier. Wat betekende dat we weer terug moesten rijden :(

De volgende plaats waar ik werk ging zoeken was wellington. In het hostel raakte ik al ontmoedigt door het feit dat een jongen uit de achterhoek al 2 week zonder succes op zoek was naar een baan. Afgezien van dat feit, besloot ik toch maar wat te zoeken. Na de volgende dag m'n C.V. op orde te hebben gemaakt kon het zoeken beginnen. Met een stapel C.V's in m'n hand begon ik langs ieder cafe, restaurant en club in het centrum te gaan. Na een halve dag zoeken kwamen de eerste telefoontjes al binnen. Hoewel de meeste telefoontjes negatief waren, waren er ook positieven bij. Zo kon ik de volgende morgen op gesprek komen in een viswinkel/fabriek. Helaas verliep dit negatief aangezien ze alleen maar partime jobs beschikbaar hadden van ongeveer 20 uur per week. Hier zou ik dus niet echt rijk van worden. M'n volgende plek waar ik naar toe ging van een ontbijtrestaurant. Helaas wa sdit ook weer partime. M'n volgende halte was een italiaans restaurant. Dit was voor 30 uur per week. Beter dan de vorige dus. Dit restaurant hadd mij uitgenodigt voor een tryout, om te kijken of het werk me wat leek. M'n werk bestond uit onder andere afwassen, brood klaarmaken, groentes snijden, boodschappen doen en mossellen schoonmaken. Op zich was dit allemaal best interessant ware het niet dat het tegen een minimum loon was. Hier zou ik dus wederom niet erg rijk van worden. Ik sloeg de baan dus af. Ik had echter wel een pastagerecht als eten van ze meegekregen als dank. Dit was de lekkerste pasta die ik tot nu toe gehad heb. De volgende dag had ik nog minder succes in het vinden van een baan. Op m'n laatste dag in Wellington, besloot ik samen met een jongen uit Japan, naar de Redrocks te gaan. Dit waren een paar rotsen vlakbij Wellington. Afgezien dat het een lange vermoeiende wandeling was, was het de moeite wel waard. Het was daar erg mooi, met name het uitzicht over de kust van het zuidereiland. Helaas had ik m'n camera niet meegenomen.

Erg succesvol was m'n werkzoektocht dus niet verlopen. Ik besloot terug te gaan naar Blenheim om daar gewoon weer te gaan werken (niet voor de Tsjechen). Ik besloot weer naar het zelfde hostel te gaan in Blenheim, aangezien ik daar iedereen kende en het me daar goed beviel. De vrouw van het hostel hielp me weer aan een baan. Ik kon gaan werken voor een kerel die zowel mensen op de wijngaarden heeft werken als in de botttelfabrieken. Deze vent was gelukkig stukken aardiger dan de Tsjechen. De volgende dag kon ik direct al aan het werk. Ik zou die dag niet butrubben maar wireliften. Dat houd in dat ik stalen draden een "verdieping" hoger moest plaatsen op de wijngaard. Een erg simpel karweitje. Met een loon van 13 dollar en werkdagen van 9 uur kon ik hier gelukkig wel geld verdienen. De volgende dagen werkte ik in de fabriek. Daar moest ik onder andere flessen wijn op de lopende band zetten en dozen met wijn op pallets plaatsen. Niet heel erg boeiend werk maar je werkt wel gegarandeert minimaal 9 uur per dag, wat niet slecht is. Na zaterdag weer op de wijngaard gewerkt te hebben was ik zondag vrij. Ik besloot dan ook samen met 3 jappanners en een duitse om eerst (gratis) wijn te "proeven" in een "winery", gevolgd door een middag in Whites Bay, waar een paar duitse jongens uit m'n hostel onder andere een haai gevangen hadden :P. De rit terug naar de stad was erg mooi afgezien van de steile heuvels die overgingen in de zee, had ik tijdens de tocht ook nog uitzicht over de Blenheim plus wijngaarden wat een donders mooi gezicht was. Jammergenoeg had ik wederom m'n camera vergeten. Maar ik denk dat ik er nog wel een keer kom. Dus die foto's komen nog wel.

Ik ben dus weer terug in Blenheim. Ik ben nu van plan langer dat de vorige keer te blijven. Aangezien m'n huidige contracter me beter bevalt, zal dit denk ik wel lukken. Ik weet niet precies hoe lang ik hier ga werken maar het zal minimaal een maand zijn. Ik zal jullie proberen af en toe op de hoogte te houden. Foto's zal ik later deze week op internet zetten.

Groeten van Martijn uit een warm en zonnig Blenheim.