Nelson en Golden Bay

't is alweer een of twee week geleden sinds ik hier voor het laatst iets heb opgezet. Ik ben nu al ongeveer twee week weg uit Blenheim, waar ik meer dan twee maanden op de wijngaarden heb gewerkt. Voor mij was het eindelijk tijd om het Zuidereiland te zien. Hoewel de weersberichten nog niet al te best leken voor het zuidereiland, besloot ik het er toch maar op te wagen. Na maandagavond afscheid te hebben genomen van iedereen in de backpackers, zou de bus mij de volgende morgen oppicken voor de backpackers. Ik hoefde gelukkig niet naar het busstation te lopen.

M'n eerste bestemming in het zuidereiland zou Nelson zijn. Hier was ik rond oktober en november al eerder geweest voor 3 dagen. Ik moest hier nu weer heen. Niet omdat Nelson zo bijzonder interessant is, maar omdat er geen enkele andere route is naar Abel Tasman Nationaal park en Golden Bay. Ik besloot maar in Nelson te blijven tot het weer goedgenoeg was om af te reizen naar Abel Tasman. Tijdens mijn verblijf in Nelson ook weer een meisje ontmoet die ik kende van mijn verblijf in de backpackers in Blenheim. Samen besloten we maar naar Abel Tasman te gaan, Aangezien dat natuurlijk veel leuker is dan alleen. Na de weersberichten te hebben bekeken, leek ons zaterdag en zondag de beste dagen om naar het park te gaan. We zouden daar dan een 2 daagse wandeltocht maken. De dagen tot het weekeinde vlogen voorbij in Nelson. Ik bracht m'n dagen rond met het voorbereiden van m'n Abel Tasman trip en het voor de 2e maal bezoeken van de bezienswaardigheden in Nelson (waaronder de Nelson Cathedral, een kathedraal niet veel groter dan de kerk van Dalen). Het weekend begon echter steeds dichter bij te komen en ik begon steeds meer te verlangen naar Abel Tasman e.d.

Gelukkig was het vrijdag dan eindelijk zo ver. Ik kon Nelson verlaten om af te reizen naar Abel Tasman. Voor dat we (ik en het meisje die ik kende vanuit Blenheim dus...) echter naar het park gingen, zouden we eerst samen overnachten in het plaatsje Motueka. Een klein leuk plaatsje dat omringd is door wijngaarden, boomgaarden (met appels, abrikozen en kersen) en hopplantages. Erg mooi om te zien allemaal. 's Avond al onze spullen in Motueka "gedumpt" die we niet nodig hadden voor Abel Tasman. We zouden beiden een kleine rugzak meenemen, gevuld met de basisdingen zoals slaapzak, handdoek, tandeborstel, extra kleren en eten, aangezien we zouden overnachten in het park. Zaterdagochtend was het dan echt zover, vandaag zouden we naar Abel Tasman, het populairste nationale park in Nieuw Zeeland, dat bekend staat om z'n gouden stranden en helderblauwe zee. We zouden zaterdag een wandeling maken vanaf Anchorage Bay naar Bark Bay. Een wandeling van ongeveer 4 tot 6 uur, hangt er vanaf of het hoog of laag tij is. Na 's ochtends vroeg al een bus genomen te hebben naar de plaats Kaiteriteri, pakten we daar de watertaxi naar Anchorage Bay. Helaas was het die ochtend nogal grijs in de lucht. Geen enkel stukje blauw te zien in de lucht. Ik hoopte echt dat we die dag wat meer blauw te zien kregen, anders zou onze trip grotendeels in het water vallen, aangezien het park op z'n mooist is wanneer het prachtig strak blauw is in de lucht. Gelukkig regende het niet en was m'n reisgenote er heilig van overtuigd dat het binnen twee uur helder blauw zou zijn. Gelukkig begon het na onze aankomst in Anchorage Bay al lichtelijk op te klaren en kon ik me minder zorgen maken over het weer. Na samen ons ontbijt te hebben gegeten in Anchorage, was het voor ons tijd om aan de track te beginnen. Als we geluk hadden konden we in het begin van onze tocht kiezen tussen twee routes, een hoogtij route en een laagtij route. Helaas hadden wij in dat opzicht niet heel erg veel geluk want de laagtij route was helaas niet beschikbaar voor ons. Dus besloten we de hoogtij route maar te nemen. Die zou ongeveer 1 uur meer kosten dan de laagtij route. Gelukkig bleek dit een prachtige wandeling te zijn, die leide langs prachtige rivieren, watervallen en kustlijnen. Ook begon het weer steeds beter te worden. In plaats van grijs was het nu meer blauw met af en toe wat wit/grijs. Niet slecht dus. En het beloofde nog veel beter te worden. Vervolgens ging onze wandelingen langs prachtige baaien en stranden. Tegen 6 uur in de avond kwamen we dan eindelijk aan bij Bark Bay hut. Een erg simpele hut, met een slaapblok, een toilet een een kraan. Veel meer was het eigenlijk niet. Daar onze spullen neergelegd en vervolgens samen onze avond doorgebracht op het strand in Bark Bay. Aangezien er geen stroom is in de hut en dus geen licht, lag iedereen 15 minuten na zonsondergang dan al in z'n slaapzak. Na een lange nacht bleek iedereen al vertrokken te zijn uit de hut. Ik en m'n reisgenote waren de enige twee die nog overgebleven waren. Ook wij besloten onze spullen langzaamaan te pakken en maar terug te lopen naar Anchorage, waar onze watertaxi om 5:45 zou vertrekken naar Kaiteriteri. Deze ochtend was er gelukkig geen wolkje in de lucht. we kregen dus de gelegenheid om Abel Tasman op z'n mooist te zien. Hoewel we het stuk de dag ervoor ook al gelopen hadden, was het zeker de moeite waard om het vandaag weer te doen. Ook vandaag werden we tot onze spijt weer gedwongen om de hoogtij route te nemen. In Anchorage tot slot nog wat foto's samen gemaakt en vervolgens de watertaxi en vervolgens de bus terug genomen naar Motueka. Onze Abel Tasman trip was voor dit weekend voorbij. Samen besloten we proberen te werken in Motueka, in de appelpluk, om meer ervaring op te doen dan alleen wijngaard. Helaas bleek het werk hier niet heel erg makkelijk te vinden, het seizoen zou hier volgende week pas beginnen, en alle banen waren al bezet. Tevens waren er naast ons ook nog vele andere backpackers op zoek naar werk in Motueka, hoeveel we ook probeerden, het leek eigenlijk onmogelijk. Halverwege de week gaven we de hoop dan maar op, we besloten onze week samen maar door te brengen met het bezoeken van de lokale bezichtigingen. Zo zijn wij zaterdag naar de Pupu springs geweest, een van de grootste bronnen ter wereld. Tevens was pupu de bron met het helderste water ter wereld. het was werkelijk prachtig om te zien (zie foto). De terugweg naar Motueka voor het eerst gelift. Eerlijkgezegt had ik niet gedacht dat het zo makkelijk zou zijn. Na ongeveer 5 minuten wachten werden we opgepicht door een Francaise en konden we een lift krijgen naar Motueka. De volgende dag gelift naar Abel Tasman en daar het begin van de track gelopen, ook werkelijk prachtig. Terugweg wederom gelift. Ook vandaag hoefde we niet langer te wachten dan 5 minuten. De heenweg werden we opgepickt door een Kiwi en 2 Deense vrouwen. De terugweg door twee Frans sprekende Belgen. Helaas zouden ik en m'n reisgenote maandag in verschillende richtingen gaan. Ik zou zelf dinsdag naar het zuiden gaan, en zij zou naar Christchurch gaan.

Tot zover heb ik ut voor deze keer te vertellen. Als ik meer heb zal ik ut wel d'rop zetten. Vergeet vooral de foto's niet te bekijken.

Groeten,
Martijn